کد مطلب:102429 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:314
بندگان خدا، بدانید كه او شما را بیهوده نیافریده، به حال خود رها نكرده است، اندازه ی داده ها و بهره های خود به شما را دانسته، نیكی به شما را به شماره درآورده است. پس (با شناخت او و عمل به فرمانهایش) خواستار باز شدن راه خود به سوی او شوید و پیروزی و رهایی خود را از او بجویید و نیاز خود را به سوی او برید و بخشش او را درخواست كنید، نه هیچ پرده ای شما را از او جدا كرده است و نه دری در برابر او به روی شما بسته شده است. همانگونه كه خدای حكیم در ذات موجودات بیجان حركت را نهاده آنها [صفحه 195] را به سوی مقصدی رهسپار كرده است، به همان شكل كه نیروی رشد و برومندی را در گیاهان تعبیه كرده هدف آنها را مشخص ساخته است و همچنان كه جانداران بی شعور و عقل را با غریزه مجهز ساخته است كه با اجرای دقیق وظایف خویش به سوی آماجگاه خود روان گردند و همه ی این حركات را تسبیح موجودات نامیده است، انسان را همه از اندیشه و خرد و دریافت و اراده و در نتیجه، اختیار و آزادی گزینش بهره مند گردانیده است و برتر از دیگر موجودات دو وسیله ی هدایت در اختیار انسان گذاشته است: درونی یا عقل و برونی یا پیامبر. درباره ی پیامبر درون و متصل به انسان امام می گوید: «لم یتقدمه وقت و لا زمان و لم یتعاوره زیاده و لا نقصان، بل ظهر للعقول بما ارانامن علامات التدبیر المتقن و القضاء المبرم.»[2]. نه هیچ وقت و زمانی مقدم بر خدای متعال بوده است و نه بیش و كمی دچار او گردیده است، بلكه با نشان دادن نشانه های تدبیر و چاره سازی امور جهان با استواری و فرمانهای انجام گرفته ی قطعی خود به ما، برای خردها آشكار گردیده است. باز در این باره می گوید: «بها تجلی صانعها للعقول و بها امتنع عن نظر العیون.»[3]. [صفحه 196] با ابزارها و نشانه های هستی است كه سازنده ی آنها برای خردها به روشنی آشكار می گردد و به همان وسیله ها به دید چشمها نمی آید.
«و اعلموا عباد الله، انه لم یخلقكم عبثا و لم یرسلكم هملا، علم مبلغ نعمه علیكم و احصی احسانه الیكم، فاستفتحوه و استنجحوه و اطلبوا الیه و استمنحوه، فما قطعكم عنه حجاب و لا اغلق عنكم دونه باب.»[1].
صفحه 195، 196.